حنا کوچکترین مشکلی با هنر مدرن، و نقاشیها و مجسمههای انتزاعی نداره. در کمتر از چشم بهم زدن توضیح میده که این مجسمه یا نقاشی چیه:
- این یه قورباغه است که بال درآورده و داره پرواز میکنه.
- این یه دایناسوره که دندون شیریش افتاده
- این یک هواپیماست که از وسط نصف شده
- این یه گاوه که داره یه پاندا رو قلقلک میکنه
نکتهی مهم اینه که خیلی هم با اعتماد به نفس و سریع میگه. یعنی نمیگه که بگذار یه کم فکر کنم یا این که به نظرم مثلا اینجاش شبیه این چیزه. نه! خیلی محکم میگه که اینه و محکم هم روی حرفش میایسته. هر چی هم من استدلال کنم که آخه این کجاش شبیه گاو یا قورباغه است، باز هم روی حرفش وایساده. جالب اینه که مثلا اگه یه هفته بعد از کنار همون مجسمه رد بشیم، باز هم همون حرف اولیش رو میزنه: «قورباغهای که بال درآورده و داره پرواز میکنه، گفتم که بهت هفتهی پیش، یادت رفت؟»